Ένα χρόνο μετά τον Νοέμβριο του 2012, οπότε είχε αποφασισθεί το πλαίσιο συμφωνίας μεταξύ Ευρωζώνης και ΔΝΤ για το πως θα προχωρήσει η διαχείριση της κρίσης χρέους στην Ελλάδα, η εικόνα φαίνεται να αλλάζει και να ξεκαθαρίζει:
* Αντίθετα με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που διαμορφωνόταν από την άποψη ότι το ΔΝΤ και η Ευρωζώνη δεν έχουν ακόμα βρει κοινό τόπο για το πως θα γίνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο, η αλήθεια είναι ότι οι δύο πλευρές έχουν συμφωνήσει. Η συμφωνία έχει οριστικοποιηθεί μετά το καλοκαίρι και έχει λίγο πολύ διαμορφωθεί μεταξύ των δύο κυριών Λαγκάρντ και Μέρκελ. Προβλέπει ότι η Ευρωζώνη θα διαχειρισθεί όπως αυτή θεωρεί καλύτερο την ελληνική κρίση χρέους (π.χ. Επιμήκυνση διάρκειας και μείωση επιτοκίων ή “κούρεμα” δανείων) με την προϋπόθεση οτι θα αποκλείει την διάχυση της κρίσης και ότι στο “αποτέλεσμά” της θα συμφωνούν και οι “τεχνικοί” του ΔΝΤ.
* Καταλύτης στην συμφωνία είναι η ανελαστική προϋπόθεση ότι η τρόικα θα διασφαλίσει μέσω του προϋπολογισμού του 2014, ένα ρεαλιστικό και πραγματικό, τόσο ως πρόβλεψη όσο και ως μέθοδο υλοποίησης, “πρωτογενές πλεόνασμα” το οποίο θα αποτελέσει την βάση των οικονομικών αποτελεσμάτων για όλα τα επόμενα χρόνια μέχρι το 2020 – 2022. Δηλαδή ότι οι προϋπολογισμοί των επόμενων δέκα ετών υπό οιεσδήποτε συνθήκες θα εξασφαλίζουν αφ΄ ενός την υπερ-κάλυψη των “πρωτογενών” δαπανών με “πρωτογενή” έσοδα και ότι από το “πλεόνασμά” τους θα μπορεί να χρηματοδοτηθεί επενδυτικό/αναπτυξιακό πρόγραμμα. Με αυτή την προϋπόθεση (με βάση τον προϋπολογισμό του 2014) και θα δρομολογηθεί πρόγραμμα κάλυψης του χρηματοδοτικού κενού και της μακροπρόθεσμης αναδιάρθρωσης του χρέους. Χαρακτηριστικό στοιχείο της αναδιάρθρωσης δεν θα είναι η μείωση του όγκου του χρέους αλλά η βιωσιμότητα της εξυπηρέτησής του (κατά την Ευρωζώνη) ή εναλλακτικά εφ΄ όσον οι “τεχνικοί” του ΔΝΤ κρίνουν ότι το αποτέλεσμα αυτό δεν διασφαλίζεται, με “κούρεμα” των διακρατικών δανείων.
* Στη βάση της συμφωνίας αυτής βρίσκεται η συνεκτίμηση και των δύο πλευρών ότι η ενεργοποίηση κάποια στιγμή μέσα στην επόμενη περίοδο και η ολοκλήρωση πριν από τις αρχές του 2015 της απόφασης της Fed για την διακοπή του προγράμματος “ποσοτικής χαλάρωσης” (σ.σ. το περιβόητο tapering), αλλάζει τους όρους αναχρηματοδότησης του χρέους στις διεθνείς αγορές. Και η Ευρωζώνη είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει την αλλαγή αυτή με τους όρους που έχει θέσει το ΔΝΤ στο πρώτο σημείο. Στο πλαίσιο αυτό εκτιμήθηκε ως ουσιαστική ανάγκη η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού ταμείου (με έκδοση ευρω-ομολόγων) μέσω του οποίου οι χώρες μέλη με προβλήματα απαγορευτικής “ακριβής” χρηματοδότησης από τις αγορές, θα μπορούν να καλύπτουν την αναχρηματοδότηση μεγάλου μέρους του χρέους τους (Redemption Fund). Βέβαια αυτό θα συνοδεύεται με όρους που θα διασφαλίζουν όπως στην περίπτωση της Ελλάδας “πρωτογενή πλεονάσματα”. Η υλοποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος για χώρες όπως η Ελλάδα στις συνθήκες που θα διαμορφώσει το tapering την διετία 2014 – 1015, μπορεί να σημαίνει οτι δεν θα μπορεί να βγει για αρκετά χρόνια στις αγορές με τους συνήθεις μέχρι σήμερα όρους...
Με αυτούς τους όρους κλείνει ένας χρόνος από την συμφωνία Ευρωζώνης με ΔΝΤ τον Νοέμβριο του 2012, όταν δόθηκε το πράσινο φως από την τρόικα για την εκταμίευση των μεγάλων δόσεων, χωρίς όμως να έχει “κλείσει” το πως αυτή η συμφωνία θα αρχίσει να υλοποιείται από το 2014, όταν επισήμως τελειώνει και η χρηματοδότηση της Ελλάδας από το EFSF (συνεχίζονται οι δόσεις από το ΔΝΤ).
Καταλύτης η συμφωνία με τρόικα για τον Προϋπολογισμό 2014
Η συμφωνία για το “δημοσιονομικό κενό” του 2014, ήτοι για το πως θα διαμορφωθεί οριστικά ο Προϋπολογισμός του επόμενου έτους, θα αποτελέσει τον καταλύτη των εξελίξεων για την ρύθμιση του ελληνικού χρέους, στους επόμενους μήνες.
Η πίεση από την τρόικα θα είναι ασφυκτική και διαρκείας όχι τόσο ως προς το ύψος του “δημοσιονομικού κενού” όσο ως προς το πως θα επιτευχθεί αυτό.
Η εκτίμηση της τρόικα για το πως θα επιτευχθεί το “πρωτογενές πλεόνασμα” του 2014 είναι ότι χρειάζονται περί τα 2,2 δισ. ευρώ επιπλέον “μέτρα”.
Ποσό το οποίο όπως επίμονα γράφει εδώ και δύο μήνες το “Κεφάλαιο” και το Capital.gr μπορεί να περιορισθεί στο 1,8 – 1,8 δισ. ευρώ στην τελική συμφωνία, αλλά μόνο με παρεμβάσεις των οποίων “το αποτέλεσμα θα είναι εξασφαλισμένο και όχι αβάσιμη προσδοκία”. Στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης αυτής υπάρχει ακόμα σημαντική απόσταση μεταξύ ΥΠΟΙΚ και τρόικα, της τάξης του ενός περίπου δισ. ευρώ.
Η... τακτική του Euroworking Group από τώρα και στο εξής θα είναι η σταδιακή εκταμίευση των δόσεων που εγκρίνονται, όπως έγινε και τον περασμένο Νοέμβριο για την μεγάλη δόση του Δεκεμβρίου (σ.σ. Η φετινή δόση Δεκεμβρίου είναι 4,9 δισ. Ευρω). Έτσι αν και εφ΄ όσον κλείσει η συμφωνία με την τρόικα στο πρώτο δίμηνο του 2014 η εκταμίευση της δόσης θα γίνεται – παρ΄ ότι προεκλογική περίοδος – σε τμήματα το μέγεθος των οποίων θα εξαρτάται κάθε φορά από το ποσοστό της υλοποίησης. Μοναδική εξαίρεση κατά πάσα πιθανότητα θα είναι το ποσό του ενός δισ. Ευρω που απολείπεται από την δόση του Ιουνίου και για το οποίο οι μέχρι σήμερα συμφωνίες με την τρόικα σχεδόν επαρκούν για την έγκρισή του.
* Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Κεφάλαιο" της 30ης Νοεμβρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου